129
‏1 إِزْڒِي ن ؤُڭعّذْ.
 
“زِي ثمْژِي إِنُو حْصَارنْ أَيِي أَطَّاسْ ن ثْوَاڒَاوِينْ!“
إِنِي ث خنِّي أَمُّو، أَ إِسْرَائِيل،
‏2 زِي ثمْژِي إِنُو حْصَارنْ أَيِي أَطَّاسْ ن ثْوَاڒَاوِينْ،
مَاشَا وَارْ ذ أَيِي زمَّارنْ.
‏3 إِمْشَارّْزنْ شَارْزنْ خْ وعْرُورْ إِنُو،
ڭِّينْ ڒَاثَارَاثْ ن وشْرَازْ نْسنْ ذ إِزِيرَارنْ.
‏4 سِيذِي ذ أَمْسڭّذْ.
نتَّا إِقْضعْ إِسغْوَانْ ن إِعفَّاننْ.
‏5 أجّْ مَارَّا إِنِّي إِشَارّْهنْ صِيهْيُونْ،
أَذْ سّضْحَانْ ؤُ أَذْ تّْوَاعَارْننْ غَارْ ضفَّارْ.
‏6 إِڒِي أَذْ إِڒِينْ أَمْ أَرّْبِيعْ خْ ثْزغْوِينْ،
إِتِّيسْڒَاوْ قْبڒْ مَا أَذْ إِتّْوَاقْڒعْ،   
‏7 وَارْ زَّايسْ إِتّْعمَّارْ ؤُشوَّارْ أَفُوسْ نّسْ،
ؤُڒَا ذ ونِّي إِتّْشدَّانْ إِشوَّافنْ ن إِمنْذِي أَحْسِينْ نّسْ،
‏8 ؤُ إِمْسبْرِيذنْ وَارْ قَّارنْ:
”لْبَارَاكَا ن سِيذِي أَقَا-ت أَكِيذْومْ!
نشِّينْ نْبَاركْ كنِّيوْ س يِيسمْ ن سِيذِي.“