87
‏1 أَزهّذْ، إِزْڒِي ن أَيْثْ ن قُورَاحْ.
 
ذْسَاسْ نّسْ أَقَا-ث خْ إِذُورَارْ إِقدّْسنْ.
‏2 سِيذِي إِتّخْسْ ثِيوُّورَا ن صِيهْيُونْ أَطَّاسْ،
خْ مَارَّا ثِيزدّْغِينْ ن يَاعْقُوبْ.
‏3 ثِيمسْڒَايِينْ يُوعْڒَانْ قَّارنْ خَامْ،
أَ ثَانْذِينْثْ ن أَربِّي. سِيلَاهْ.
 
‏4 نشّْ أَذْ بَارّْحغْ رَاهَابْ ذ بَابِيلْ غَارْ ينِّي إِ ذ أَيِي إِسّْننْ.
خْزَارْ، أَفِيلِيسْطِينِي ذ ؤُصُورِي أَكْ-ذ ؤُكُوشِي ... ’وَانِيثَا إِتّْوَاخڒْقذْ-د ذِينْ!‘
‏5 مَاشَا خْ صِيهْيُونْ أَذْ إِنِينْ: ’إِنَا مَارَّا تّْوَاخڒْقنْ-د ذَايسْ!‘،
أَمْعُودْجِي خْ كُوڒْشِي أَذْ ت إِسّمْثنْ.
‏6 سِيذِي أَذْ إِزمّمْ ذِي لِيسْثَا ن ڒڭْنُوسْ:
’وَانِيثَا إِخْڒقْ-د ذِينْ‘. سِيلَاهْ.
 
‏7 نِيثْنِي تّْغنَّاجنْ أَمْ شطّْحنْ:
’ثَاڒَاوِينْ إِنُو مَارَّا ذَايمْ!‘