142
‏1 أَخمِّي ن ذَاوُوذْ.
ثَاژَادْجِيثْ ؤُمِي ث ثُوغَا ذڭْ يفْرِي.
 
‏2 س ثْمِيجَّا إِنُو سْغُويّغْ غَارْ سِيذِي،
س ثْمِيجَّا إِنُو حشّْمغْ سِيذِي.
‏3 نشّْ تّْزدْجَاعغْ إِفقُّوصنْ إِنُو زَّاثْ إِ وُوذمْ نّسْ،
سَّارْڭْبغْ أَسْ ڒحْصَارثْ إِنُو زَّاثْ إِ وُوذمْ نّسْ.
‏4 مَاڒَا بُوحْبڒْ إِنُو إِذْقڒْ خَافِي أَطَّاسْ، شكْ ثسّْنذْ أَمسْرُوقْ إِنُو.
نِيثْنِي سّْنُوفَّارنْ أَيِي إِجّْ ن ڒْفخْ ذڭْ وبْرِيذْ نِّي ذِي ڭُّورْ أَذْ ؤُيُورغْ.   
‏5 سْوضْ غَارْ ؤُفُوسِي، ؤُ خْزَارْ، وَارْ ذِينْ ثُوغِي حذْ إِ ذ أَيِي غَا إِوْشنْ ثَايْنِيثْ،
إِتّْوَاكّسْ أَيِي قَاعْ مَانِي إِ غَا أَروْڒغْ،
وَارْ ذِينْ ثُوغِي ؤُڒَا ذ إِجّْ إِ غَا إِسّقْسَانْ خْ ڒعْمَارْ إِنُو.
‏6 نشّْ سْغُويُّوغْ-د غَاركْ، أَ سِيذِي. قَّارغْ:
”شكْ ذ أَمْشَانْ إِنُو ن ثَاروْڒَا،
ثَاسْغَارْثْ إِنُو ذِي ثمُّورْثْ ن يِينِّي إِدَّارنْ.  
‏7 حْضَا خْ ؤُغُويِّي إِنُو، مَاغَارْ فْنِيغْ قَاعْ.
فكّْ أَيِي زڭْ إِنِّي ذ أَيِي إِضفَّارنْ،
مَاغَارْ نِيثْنِي جهْذنْ خَافِي.   
‏8 سُوفّغْ ڒعْمَارْ إِنُو زِي ڒحْبسْ مَاحنْذْ أَذْ قَاذِيغْ إِسمْ نّكْ.
إِمْسڭَّاذنْ أَذْ أَيِي د-نّْضنْ،
مَاغَارْ شكْ ثتّڭّذْ ذَايِي س ثْشُونِي.“