إِزْڒِي ن ؤُصبّحْ زِي صِيهْيُونْ
12
1 ”ذڭْ وَاسّْ نِّي أَذْ ثِينِيذْ: ’نشّْ تّْقَاذِيغْ شكْ، أَ سِيذِي، أَقَا ثُوغَا شكْ ثْخيّْقذْ خَافِي، مَاشَا أَغْضَابْ نّكْ إِنّقْڒبْ ؤُ شكْ ثسّْفوَّاجذْ خَافِي. 2 خْزَارْ، أَربِّي ذ أَسنْجمْ إِنُو، نشّْ أَذْ خَاسْ تّشْڒغْ، عمَّارْصْ أَذْ ڭّْوذغْ، مَاغَارْ سِيذِي، سِيذِي، أَقَا-ث ذ جّهْذْ ذ ؤُزهِّيذْ إِنُو، نتَّا إِذْوڒْ أَيِي ذ أَسنْجمْ.‘ 3 كنِّيوْ أَذْ ثَايْممْ أَمَانْ س ڒفْرَاحثْ زِي ثَاڒَاوِينْ ن ؤُسنْجمْ.“ ▪ 4 ”ذڭْ وَاسّْ نِّي أَذْ ثِينِيمْ: ’قَاذَامْ إِ سِيذِي، ڒَاغَامْ إِسمْ نّسْ، سشْنمْ ثِيمڭَّا نّسْ جَارْ ڒڭْنُوسْ، بَارّْحمْ أَقَا إِسمْ نّسْ إِعُودْجْ! ▪ 5 زهّْذمْ إِ سِيذِي، مَاغَارْ نتَّا إِڭَّا ثِيمسْڒَايِينْ ثِيمقّْرَانِينْ. أجّْ أَيَا أَذْ إِتّْوَاسّنْ ذِي مَارَّا ثَامُّورْثْ. 6 سْڒِيوْڒوْ ؤُ غنّجْ، أَ شمْ ثنِّي إِزدّْغنْ ذِي صِيهْيُونْ، مِينْزِي ذ أَمقّْرَانْ أَمْقدَّاسْ ن إِسْرَائِيل ذِي ڒْوسْثْ نّمْ.‘ “